“Geen juiste zithouding”
“Het hoofd is schuin”
“niet gemotiveerd”
“het blad ligt schuin”
“Hij let niet op”
Allemaal uitspraken die leerkrachten zeggen wanneer ik bepaalde afbeeldingen van kinderen laat zien. De afbeeldingen zijn heel herkenbaar en leerkrachten bevestigen ook dat ze dit in hun klas zien. Iedereen ziet hetzelfde “probleem’ en probeert de leerlingen, in de door de leerkracht gewenste leerhouding, weer gemotiveerd aan het werk te krijgen.
Maar de leerkrachten die bij mij de training ‘leren doe je met je ogen’ hebben gevolgd konden bij deze afbeeldingen verder kijken.
Ook bij hun was het een herkenning maar zij zeiden:
“wat erg dat ik deze leerling steeds corrigeer”
Of
“ik hoor het mezelf zeggen, maar op deze manier help ik deze leerling helemaal niet!
Of
“dus deze leerling doet dit omdat het anders niet goed ziet. Nu snap ik het”
Leerlingen laten vaak echt wel zien dat ze iets nodig hebben alleen zie jij dat als leerkracht niet altijd.
Jij ziet dat het kind niet in de goede schrijfhouding zit en meestal vraag je je niet of waarom het eigenlijk zo zit.
Je corrigeert de schrijfhouding maar helpt het kind op dat moment niet.
Dat zorgt niet alleen voor irritatie bij jou maar het is ook zeker frustrerend voor het kind want door een andere schrijfhouding aan te nemen kost het deze leerling minder inspanning om netjes te schrijven en in de door jouw verwachte schrijfhouding kost het heel veel moeite. Het gevolg is dat het waarschijnlijk ook nog eens op het mindere resultaat wordt aangesproken.
Of de leerling die zijn boek schuint houdt om fijn te kunnen lezen wordt gecorrigeerd doordat jij zegt: “boeken liggen plat op tafel”.
Maar juist door het boek schuin te houden kan deze leerling een stuk fijner lezen en begrijpt het wat het leest omdat zijn ogen beter kunnen richten.
Actieve reflexen of een visueel probleem kunnen er voor zorgen dat leerlingen een andere schrijf,- of leeshouding aan nemen dan dat jij verwacht.
Dit doen ze niet om jou te irriteren maar omdat hun lijf zelf een oplossing heeft bedacht om hier makkelijker mee om te gaan.
Hoe fijn is het voor jou om deze signalen te herkennen zodat je kinderen niet op hun gedrag corrigeert maar juist kijkt wat deze kinderen nodig hebben.
Het kost jou minder energie om te corrigeren en het is super fijn voor jouw leerlingen omdat je ,wanneer je de signalen herkent, de oorzaak kan aanpakken!
Dus als leerlingen op een soms bijzondere manier op hun stoel zitten, vraag je dan de volgende dingen af:
- Wie heeft er last van? Niemand -> waarom zou ik gaan corrigeren?
- Waarom doet deze leerling dit? -> vraag het eens na bij de leerling. Hou er wel rekening mee dat leerlingen dit niet altijd zelf kunnen benoemen waarom ze zo zitten. Kinderen hebben zelf niet altijd door dat hun lijf aan het compenseren is. Maar ze kunnen ook vertellen dat ze het op deze manier fijn vinden. Bijna altijd zit hier een actieve reflex of een visueel probleem achter die er voor zorgt dat ze niet met de “juiste” zithouding aan de slag gaan.
Door als leerkracht te kijken naar signalen en je af te vragen waarom vallen soms puzzelstukjes op hun plek waardoor je nog beter in staat bent om oorzaken aan te pakken en problemen op te lossen.
Ik ben heel benieuwd of jij leerlingen van de onderstaande afbeeldingen in jouw klas hebt zitten.
Zo ja, probeer hun zithouding niet te veel te corrigeren aangezien dat verspilde energie is voor jou en jouw leerling.
