Ik heb er weer eentje!

Afgelopen week ontdekte ik het weer. Ik twijfelde al wat langer maar nu kon ik er echt niet meer om heen. Na de check kon ik het bevestigen: ik had weer een leerling ontdekt waarvan de ogen niet goed kunnen volgen. Waar de basis niet goed zat!
Dit keer ging het om een meisje in groep 4.
Al een tijdje begeleid ik haar met rekenen. Niet op school maar bij haar thuis. Samen werken we aan het automatiseren van sommen tot 20 en de tafels. Omdat ik veel met bewegend leren doe waren er al wat dingen opgevallen maar niet structureel.

Maar die kleine signalen bleven zich opstapelen en vorige week deden we oefeningen met een bal. Het vangen ging goed maar het gooien was bijna elke keer uit de richting.
Daarbij wreef dit meisje heel de tijd tijdens de les in haar ogen. Zelf dacht ze dat het kwam omdat ze hooikoorts had maar het viel mij op dat ze vooral in haar ogen wreef wanneer ze in haar schrift moest schrijven of op een werkblad iets moest lezen.
Ook het lezen van de verhaaltjessommen op haar blad verliep niet vlekkeloos. Ze startte aarzelend en aan het einde van de zin verliep het lezen pas vlot.
Die les viel het kwartje.
Het ontbrekende puzzelstukje waren de ogen.
Nadat ik moeder uitleg had gegeven over mijn gedachten en ik de ogentest mocht uitvoeren was het overduidelijk.
Ze kon eigenlijk niet volgen zonder haar hoofd te bewegen. Nadat ik hier iets op had gevonden begon ik opnieuw met de oefening. Haar ogen schoten alle kanten op toen ze van links naar rechts moest kijken. Ook het naar beneden en naar boven kijken verliep niet vloeiend.
Na oefening wreef ze gelijk weer in de ogen. Voor mij was het overduidelijk.

Omdat ik door moest heb ik moeder nog wat vragen gesteld en uitleg gegeven. Ook bij moeder werd hierdoor het een en ander duidelijk.
Haar dochter kwam altijd vermoeid uit school , was soms prikkelbaar en moest altijd echt even afschakelen. Moeder bevestigde dat lezen ook niet vlot verliep en dat ze dit niet graag doet.

In de auto op weg naar mijn volgende klant was ik nog aan het nadenken.
Ik was trots dat ik het had ontdekt maar baalde ook enorm dat de leerkracht dit niet had gesignaleerd.
De volgende gedachte was ook gelijk maar die leerkracht weet niet beter. Er is nog zo weinig bekend over de invloed van de ogen bij het leren. Die invloed is enorm! En toch nog zo onbekend in onderwijsland.
Ik zie dit meisje maar 1x per week 50 minuten en omdat het om rekenen ging vielen de puzzelstukjes bij mij een stuk later. Dit meisje weet niet beter en heeft een enorme drive om te leren en toch kan ze zich niet optimaal ontwikkelen. In de klas valt ze met haar gedrag niet op. De frustratie komt er pas thuis uit. Hoe fijn zou het zijn als bij dit meisje de basis goed is en ze gewoon goede resultaten haalt zonder die frustratie.
Hoe fijn was het wanneer de leerkracht dit gesignaleerd had eind groep 3/begin groep 4. Dan had ze waarschijnlijk geen bijles rekenen gehoeven maar waren ze bij mij terecht gekomen voor een visuele screening.
Wanneer ogen niet goed kunnen volgen of samen werken is het lastig om informatie te verwerken. Het kost meer tijd, opdrachten worden niet begrepen of verkeerd gemaakt waardoor het zelfvertrouwen van een kind zakt en je dit terug kan zien in het gedrag.
Je wilt dat elk kind zich op een ontspannen manier zich optimaal kan ontwikkelen.

Gelukkig staan er steeds meer leerkrachten open voor nieuwe ontwikkelingen en zoeken zij naar andere oplossingen en theorieën. Leerkrachten die door Social Media achter werkwijzen komen die hun aanspreekt.
Zo’n leerkracht ben ik ook.
Onze teamtrainingen zijn interessant maar gaven niet altijd antwoord op de vragen die ik had of de signalen die ik zag. Ik ging zelf op zoek ging naar ontbrekende informatie en kwam ik er door het lezen van boeken en het volgen van zelfgekozen trainingen achter wat voor mij de ontbrekende puzzelstukjes waren.
Ik kwam erachter hoeveel invloed de ogen op het leerproces hadden maar ook heel veel invloed wij als leerkrachten hierop hebben.
Beweging is de basis voor groei. Wanneer de motorische ontwikkeling goed is doorlopen zijn kinderen klaar om te leren.
Ik hoop dat het vak motorische ontwikkeling over een paar jaar 1 van de belangrijkste vakken op de PABO is want ik weet zeker dat wanneer je deze kennis in huis hebt je een hoop problemen kunt voorkomen.

Daarom ben ik ook trots op de leerkrachten die zich al hebben ingeschreven voor mijn training Leren doe je met je ogen op 12 juni of 24 juni.
Trots dat ze een dag vrij plannen om zich te verdiepen in de theorie hierover zodat zij weten op welke signalen zij moeten letten en zij hun leerlingen ook echt zien.
Ben jij een leerkracht die werkzaam is in de groepen 1 t/m 4 dan kan jij na het volgen van deze training al veel voorkomen.
Geef jij les aan groep 5 t/m 8 dan ben jij een leerkracht die waarschijnlijk moet repareren maar juist jij kan deze leerlingen ontdekken en ervoor zorgen dat zij echt in hun kracht kunnen gaan staan voordat zij naar de middelbare school gaan.

Zie ik jou dit schooljaar nog?
Stuur jouw mailadres naar miriam@oogvoorkind.nl zodat we de inschrijving rond kunnen maken.

Samen gaan we er voor zorgen dat dit bekender wordt in onderwijsland. Zodat we kunnen voorkomen in plaats van achteraf repareren.

3 gedachten over “Ik heb er weer eentje!”

  1. Wat ik me afvraag: ogen die alle kanten opschieten, heel veel moeite met lezen en richting bepalen van bewegende voorwerpen, tot zelfs misselijk-van-de-hoofdpijn aan toe, dat zijn verschijnselen die ik tegenkom bij sommige klanten van mij.
    Dat zijn geen schoolkinderen, maar volwassenen.
    Sommigen hebben autisme.
    Maar de meesten bij wie ik het tegenkom hebben een vorm van nah (niet aangeboren hersenletsel) en bij hen valt het des te meer op (en doet het des te meer emotioneel pijn) naarmate ze voorheen grotere leesliefhebbers en hobbystudenten waren. Voor hen voelt het als een gemis dat haast erger is dan wanneer ze een arm of been kwijtgeraakt zouden zijn.
    Wat jij mensen leert, is dat (enkel) het leren ontdekken van het oogprobleem?
    Of heb je ook ideeën hoe met dat probleem om te leren gaan en/of het te leren verhelpen?

    1. Hallo Sanne,
      In mijn training leer ik mijn cursisten om het te herkennen maar leer ik je ook verschillende laagdrempelige oefeningen om de oogspieren te trainen.
      Vaak hebben autisten een te breed zicht waardoor ze alles zien of juist niet zien.
      Bij mensen met een niet aangeboren hersenletsel is een veelvoorkomend probleem dat wat zij zien niet goed omgezet wordt door de hersenen. Door beweegoefeningen in te zetten kan je de hersenhelften zeker wel weer stimuleren en connecten.
      Mocht je meer willen weten dan mag je mij een mail sturen zodat we een contact kunnen hebben met elkaar. Groetjes Miriam Maijers

  2. Sanne Steers

    Hallo Miriam,
    Dankjewel voor je reactie.
    Het lijkt me inderdaad fijn om hier verder op door te praten, opdat ik mijn cliënten beter van dienst kan zijn.
    Met vriendelijke groet
    Sanne Steers

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *